به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا از مدیکال‌نت، گروهی از متخصصان در تحقیقات مولتیپل اسکلروزیس، رویکردی ساختاریافته را برای بررسی مکانیسم‌های تمرین ورزشی در بهبود نتایج بیماری ام‌اس توصیه می‌کنند.

در یک مقاله مروری با عنوان «تمرکز بر مکانیسم‌های عصبی مزایای تمرین ورزشی در مولتیپل اسکلروزیس»، آنان بر ارزش اتخاذ چارچوب پزشکی تجربی برای بهینه‌سازی توسعه، ارزیابی و کاربرد مداخلات ورزشی در توانبخشی ام‌اس تاکید کردند.

ام‌اس، بیماری مزمن و اغلب ناتوان‌کننده سیستم عصبی مرکزی است که عملکرد حرکتی و شناختی را مختل می‌کند و میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می‌دهد. اگرچه درمان‌های دارویی برای پیشگیری از عود ام‌اس مؤثر هستند، اما برای بهبود عملکردهایی که تحت تأثیرات منفی بیماری هستند، طراحی نشده‌اند. تمرین ورزشی به‌عنوان مداخله موثر با پتانسیل بهبود علائم عصبی ام‌اس شناخته شده است. با این حال، پتانسیل آن به‌دلیل روش‌شناسی متناقض در زمینه علم تمرین و عدم درک مکانیسم‌های زیربنایی به‌طور کامل محقق نشده است.

محقق اصلی تحقیق، دکتر برایان ام. ساندروف، دستیار مدیر مرکز تحقیقات عصب روان‌شناسی و علوم اعصاب در بنیاد کسلر و مدیر آزمایشگاه تحقیقاتی توانبخشی عصبی ورزش این مرکز در این باره گفت: با درک نحوه تأثیر ورزش بر عملکرد سیستم عصبی مرکزی در ام‌اس، می‌توانیم مداخلاتی را طراحی و بهینه‌سازی کنیم که تحرک، شناخت و کیفیت زندگی را بهبود می‌بخشد.

در این تحقیق، ساندروف و همکارانش متون علمی و تحقیقاتی فعلی در مورد تمرین ورزشی در ام‌اس را مرور و چارچوب پزشکی تجربی را به‌عنوان مسیری برای تسریع پیشرفت در سطح میدانی برای ادغام بهتر تمرینات ورزشی در پروتکل‌های توانبخشی ام‌اس ترسیم کردند. این چارچوب شامل چهار مرحله اصلی است؛ شناسایی اهداف سیستم عصبی مرکزی برای مداخله، انتخاب نتایجی که منعکس‌کننده اهداف سیستم عصبی مرکزی هستند، توسعه مداخلاتی که آن اهداف را تعدیل می‌کند و انجام آزمایش‌های بالینی قوی برای تعیین دقیق میزان تغییرات در اهداف سیستم عصبی مرکزی که دلیلی برای بهبودهای مرتبط با ورزش در نتایج بالینی است.

ساندروف اظهار کرد: اتخاذ این چارچوب و همکاری بین رشته‌ها، ارتباط بین تحقیقات پایه و کاربردهای بالینی را تقویت و به پزشکان کمک می‌کند تا یافته‌ها را به مداخلات درمانی در دنیای واقعی تفسیر کنند. این رویکرد اصولی پیشرفت ما را به سمت پروتکل‌های مبتنی بر شواهد افزایش می‌دهد و در نهایت نتایج توانبخشی ورزش را برای افراد مبتلا به ام‌اس ارتقا می‌دهد.

یافته‌های این پژوهش در مجله Multiple Sclerosis and Related Disorders منتشر شده است.